Święty Patron Wilczków

ŚWIĘTY FRANCISZEK
Urodzony w Asyżu w 1181 lub 1182 roku w rodzinie bogatego kupca Piotra Bernardone, matką jego była Joanna zwana także Pica. W swej młodości był bardzo popularnym wśród rówieśników chłopcem. Czas swój spędził na zabawach i hulankach. 



W wieku 21 lat walczy w wojnie z Perugią, tam dostaje sie do niewoli, w której spędza rok. W 1204 roku z powodu ciężkiej choroby zostaje zwolniony z więzienia i powraca do Asyżu. Podczas tej długiej choroby zaczynają się pojawiać oznaki poważnego kryzysu duchowego. Zaczął on patrzeć inaczej na świat. W asyskim kościele słyszy głos Chrystusa przemawiającego z ikony krzyża, który karze mu iść i odbudować Kościół. W tym samym czasie Franciszek popada w konflikt w własnym ojcem, nieakceptującym postawy syna. Franciszek wezwany do sądu biskupiego wyrzeka się swojej części majątku, rozpoczyna życie pokuty, m. in.asystując trędowatych. W 1204 r. usłyszawszy w czasie mszy św. słowa dotyczące stylu życia apostolskiego, zdejmuje habit eremicki i wkłada prostą brązową tunikę. Zaczyna wzywać ludzi do czynienia pokuty.       W 1209 Franciszek prosi w Rzymie o zatwierdzenie napisanej przez siebie Reguły. Innocenty III zatwierdza franciszkański sposób życia, polecając braciom mniejszym głoszenie nawrócenia i pokuty.   W następnych latach informuje osobiście papieża o stanie rozwoju założonej przez siebie wspólnoty franciszkańskiej, spotykając się w Rzymie z Jakubiną Sattesoli. 

W 1217 roku w Porcjunkuli franciszkanie gromadzą się na kapitule generalnej. Zostają podjęte decyzje    o misji do Ziemi Świętej oraz do Afryki. Na wyraźne życzenie kardynała Hugolina decyduje się pozostać we Włoszech. w 1219 r. Franciszek wyrusza na Bliski Wschód. W Egipcie spotyka się z sułtanem Melek el Kamelem. na początku 1220 r. opuszcza Akri, w którym spędzić miał cały rok, nawiedzając miejsca święte Palestyny. Po powrocie do Włoch zrzeka się przywództwa zakonowi. W nocy z 24-ego na 25-ego grudnia 1225 r. urządza w Greccio pierwszą w historii bożonarodzeniową szopkę. Następnego roku otrzymuje święte stygmaty. W roku 1225 zaczyna coraz bardziej odczuwać dolegliwości związane z chorobą oczu. Za namową brata Eliasza poddaje się bezskutecznym zabiegom lekarskim. Ostatnie miesiące swojego życia spędza podróżując od miasta do miasta, by pod koniec pory letniej 1226 r. powrócić do Asyżu. Umiera położony na własne życzenie na gołej ziemi 3 października 1226 r. Następnego dnia mieszkańcy Asyżu przenoszą ciało do Kościoła San Giorio w środku miasta.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz